خدايا شكر بابت تمام آنچه عطا كردي بابت اين سفر و هرچه در آن آموختم.

و دانستم راه دشوار است و كوله باري سنگين از مسئوليت بردوشم

با دلي پر و گام هايي لرزان باز مي گردم

دانستم كه بايد تلاش كنم ، برنامه ريزي كنم ، هدف هايم را اولويت بندي كنم ، زحمت بكشم و اصولي حركت كنم و مراقب باشم

و از سختي راه نهراسم و بدانم و مراقب باشم هر روزي كه در هواي حوزه نفس مي كشم لطف خداست

و ممكن است با كوتاهي من سلب شود.

بايد طلبه اي باشم كه لياقت سرباز آقا را داشته باشد نه به حرف بلكه با عمل

دلم براي تمام لحظه هاي اين سفر تنگ مي شود

ل. آشوري

http://imam-robatkarim.kowsarblog.ir/?p=344378&more=1&c=1&tb=1&pb=1