ربنا گفتن در ماه میهمانیت را دوست دارم!

ربنا گفتن هایی که با تمام وجود برای خودت،فقط خودت بلند می شود ،

فرقی نمی کند هنگامه ی سپیده ی صبح باشد یا نیمه های شب یاشامگاه یالحظه های ناب روزه داری…

بارالها !

هرثانیه ازاین لحظه های ماه نورانیت رادوست دارم وبه آن عشق می ورزم.

چرا که ثانیه هایش بوی تورا می دهد،بوی مهر تورا،بوی مهربانی تورا،بوی جود وکرم تو را.

نیایش هایش را دوست دارم،عاشقانه های نمازش را دوست دارم.

چرا که نیایش های این ماه رنگ دیگری دارد .

گویی همه سبک بال شده اند وجز خودت را جستجو نمی کنند،جزخودت را نمی خواهند.

بارالها!

چه می شد که دلهای خسته ما وقتی که در این ماه پرگرفت واز آلودگی ها پاک شد دیگر گرفتار این آلودگیها نشود.

کاش !دلهای صیقلی شده ی رمضانی ما در ادامه ی راه با همین سبک بالی

در آستانه ی مهر وعشق تو به پرواز درآید

وبرای رسیدن به خودت به همین پاکی وبی آلایشی طی طریق کند.

ا. قلیچ زاده

http://aghlichzade.kowsarblog.ir/?p=238294&more=1&c=1&tb=1&pb=1