شب است و همه خاموش و در خواب ،

دلم آماده دیدار می شود و قلبی که آرام و قرار ندارد.

تمام روز منتظر شب بودم واکنون  لحظه دیدار است.

دلم می لرزد و اشک هایم حرف دلم را می زنند.

می ایستم ؟ سمت تو،

تمام دغدغه هایم در برابر نامت هیچ می شوند.

آن زمان که الله اکبر می گویم،

از تو می گویم و دلم می لرزد از گفتن حمد تو،

به خاک می افتم تا به آسمان بروم،

از تو می گویم و دل بی تابم آرام می شود.

همه خوابند و تو هستی و دل بی تابم

اشکهایم بی صدا و آرام،  گویای دل غمگینم است.

و آرام شد دلی که از دنیا زخم خورده بود،

و روز شد و باز دلم منتظر شب است.

راوی انتظار

http://blog63.kowsarblog.ir/?p=175681&more=1&c=1&tb=1&pb=1