هرچه دنیا رو به سیاهی و تباهی میرود همواره وجود و طینت آنانی که در این لحظات سخت و طاقت فرسای"آخرالزمان"میکوشند تا دل در گرو تعهد و آرامش"عیال الله” گذاشته و لبخند رضایت را بر لبهای امام زمان و رهبرشان(روحی فداهما)بنشانند،پاک ترین و بی الایش ترین است…

دوباره در کنار ثانیه های زمان شجاعت مردان غیرتمند ایرانی به تصویر کشیده شد؛

این بار"ایثار"در لحظه های جانفشانی و تلاش های بی وقفه ی مردانی تجلی یافت که کوشیدند تا اتش سر به"پلاسکو"کشیده را"بنشانند"؛این بار"عشق"در لحظه هایی رقم خورد که"اتش نشانان تهران"همه ی هستی شان را در راه تعهد و دلدادگی نسبت به جان و مال “مردم” سرزمینشان بر کف دست گرفته و زیر اوار ساختمان پلاسکو جان باختند…

این ساختمان گرچه از هم گسست و ما را عزادار فقدان عزیزانمان کرد اما سببی شد تا معبر شهادت برای لایقترین و هنرمندترین مردان عرصه ی اتش نشانی باز شده و از ماندن در میان اواری چنین عظیم،پر و بالی عظیم تر بیابند و مسیر اسمان را طی کنند…

غم از دست دادن مردان مرد اتش نشانمان انچنان شعله ای در جانمان افروخته که با گذشت هیچ روز و ماه و سالی فرو نخواهد نشست.

بی تردید انان که در این سانحه جانبازی کردند و خداوند برکت وجودشان را از این دیار و مردمانش نگرفت شهدای زنده اند…

از درگاه خداوند متعال عاجزانه"صبرجزیل"برای خانواده و نزدیکان"شهدای اتش نشان"همچنین جان باختگان این رویداد؛و “سلامتی"را برای بازماندگان این واقعه ی غم بار مسئلت داریم..

تنها زائر قبر بی نشان

http://ghasreshirin.kowsarblog.ir/?p=322854&more=1&c=1&tb=1&pb=1