چشمم به زیر نویس صفحه تلویزیون خیره می شود و قلبم در زیر آوارهای پلاسکو می تپد.
اشکهایم را پشت پنجره پلک هایم محبوس می کنم تا سدی برای دو دیده ام نباشد.
دیده هایم را را لازم دارم، می خواهم وقتی که از میان شعله ها بیرون می آیی به لبخندت بنگرم و به صدای نفس هایت گوش دهم.
برگرد و کلاه قرمزت را بر سر بگذار و بیا.

من روشنک در اندیشه پروازم

http://dokhtarelor.kowsarblog.ir/?p=322819&more=1&c=1&tb=1&pb=1